Bu fotoğraflara iyi bakın; yüzleri kapalı olduğu için tanımakta zorlandığımız bu insanlar ve fotoğrafa dahil olamayan diğer sağlık personelleri, belki on yıl sonra hatırlanmayacak.
Ancak onların;
Bulaştırma korkusuyla eşinden, çocuğundan, anne-babasından ayrı; otel odalarında, misafirhanelerde geçirdikleri son iki ayda; durup dinlenmeden, bayram-tatil demeden, gece-gündüz bu aziz milletin sağlığı için en ön cephede savaşan kahramanlar oldukları ve başkaları sağlığına kavuşsun diye kendi sağlığını, hatta hayatını kaybetmeyi göze alan süper kahramanlar oldukları asla unutulmayacak.
En basit bahanelerle sağlıkçıları dövenler, sövenler, hatta öldürenler bilsinler ki; asıl kahramanlık insanı yaşatmaktır ve biz girdiğimiz bu yolda; yılmadan, yorulmadan devam edeceğiz.
Unutulmayacak bir diğer husus ise;
Bu zorlu süreçte; yanımızda olduklarını hissettiren, yediden yetmişe bizi destekleyip minnetini bildiren, az veya çok, yaptıkları türlü yardımlarla bize moral veren vefakar milletimize,
Sabrederek, sağ salim evlerimize dönmemizi bekleyen fedakar ailelerimize,
TEŞEKKÜR EDERİZ.